Bij Guido (64) en Godelieve (61) begon het allemaal op 1 augustus 1985. Intussen zijn we bijna veertig jaar later, en nog steeds openen ze elke dag met plezier de deuren van hun perswinkel. Maar er waait ook een nieuwe wind: zoon Wouter staat klaar om het familieverhaal verder te zetten.
“Dat hij het zou overnemen, had ik eigenlijk niet verwacht,” vertelt Guido. “Maar nu zit hij mee in de vennootschap, en ik ben daar ontzettend blij om. We hebben vier kinderen: de oudste zit in de politiek, onze dochter in de sociale sector, Sander is postbode – toch een beetje in de sector, hé – en dan is er dus Wouter, de jongste.”
De perswinkel is altijd het kloppend hart gebleven, maar tien jaar geleden kwam er een slimme wending: de familie zette in op take-away. “Het idee kwam er omdat klanten er zelf naar vroegen. We zijn klein begonnen, maar het was meteen een schot in de roos,” vertelt Guido trots. “We maken alles zelf, met een klein team van vaste medewerkers en studenten. Enkele jaren geleden lanceerde Wouter onze populaire poke bowls. Eerst als aparte zaak, maar al snel bleek dat het combineren met de perswinkel veel beter werkte.”
Die combinatie werkt niet alleen praktisch, maar blijkt ook commercieel bijzonder sterk. “Mensen komen binnen voor een magazine of wenskaart, en blijven hangen voor een koffie of iets lekkers om mee te nemen. De drempel ligt laag en het aanbod is verrassend. Het is net die kruisbestuiving die het doet werken.”
Wouter, die intussen ook zetelt in de gemeenteraad, krijgt dankzij het hechte teamwork de ruimte om zijn politieke engagement te combineren met de zaak. “De ambities zijn iets minder uitgesproken dan bij zijn oudere broer, maar het is mooi om te zien hoe hij zijn weg zoekt. En ondertussen blijft hij hier mee zijn schouders onder zetten.” De oudere broer van Wouter is Steven Coenegrachts, hij zetelt voor Open VLD in de Kamer.
En Guido zelf? Die denkt nog niet aan stoppen. “Ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Ik blijf doorgaan tot ik erbij neerval,” lacht hij. “Godelieve denkt daar misschien anders over – ze ziet een pensioen wél zitten – maar ik ben niet het type dat stil kan zitten. Passie is essentieel in deze stiel. De marges zijn klein, het werk is zwaar. Maar wie het met hart en ziel doet, die houdt het vol.”
De winkel blijft ondertussen evolueren. “Het is een mix van postpunt, pers, wenskaarten én kwalitatieve take-away. En het werkt. De boekhouder bekijkt het ook als één geheel, en dat moeten wij ook doen. Alles samen zorgt voor een goede omzet. Ik geloof heel sterk in die combinatie.”
Bijna veertig jaar ondernemersverhaal, met een nieuwe generatie klaar om het over te nemen – het is duidelijk: deze familie heeft de toekomst van de perswinkel opnieuw uitgevonden.
