39 jaar geleden opende Godelieve perswinkel Het Gazetje in Vroenhove. Ze was toen amper 20 jaar en mama van een twee weken oude baby Steven. Papa Guido werkte op dat moment bij Lyfra als vertegenwoordiger maar niet zonder Godelief bij te staan. Voor zijn uren trok hij ’s nachts de baan op om 120 kranten te bussen. Bij de geboorte van hun derde kind, besloot Guido zijn job bij Lyfra op te zeggen en full time mee te draaien in de winkel. Nu, veertig jaar later staat de vierde zoon Wouter op het punt de zaak over te nemen. “We hopen dat hij een partner vindt die even gemotiveerd is als zijn mama. Dan gaan ze een gouden toekomst tegemoet.” 

Stond het in de sterren geschreven dat jij op een dag de zaak zou overnemen van jouw ouders? 

Wouter: “Niet echt, al zit het ondernemen wel in mij. Als student begon ik een kledinglijn en een Wok2go-restaurant. Maar als je jouw ouders een perswinkel uitbaten, dan ben je daar als kind ook bij betrokken. Wat mij vooral aanspreekt aan een krantenwinkel is de gezelligheid die je er altijd vindt. Dan heb je niet in elke sector. Het sociaal contact vind ik heel belangrijk en de manier van zakendoen spreekt me ook enorm aan.  

Guido: “Na zijn middelbaar trok Wouter naar Leuven om te gaan studeren. Maar al snel ontdekte hij dat dat niets voor hem was. Godelieve en ik waren van het principe dat je een diploma nodig had. Daarna doe je nog altijd wat je wil, maar je hebt wel iets om op terug te vallen.” 

Wouter: “Uiteindelijk werd het niets in Leuven en onder lichte dwang van mama, keerde ik terug naar huis. Ik heb dan in de winkel gewerkt om mijn kot terug te betalen. Uiteindelijk volgde ik een graduaatopleiding Marketing en Communicatie aan PXL.” 

De winkel bestaat binnenkort 40 jaar, hoe is het destijds allemaal begonnen? 

Guido: “Het was Godelieve die er mee begonnen is. Ze was nog maar twintig jaar waren net ouders geworden van Steven. Hij was toen amper twee weken oud. Zeven jaar lang hield Godelieve de winkel alleen open. Ik werkte ondertussen bij Lyfra als vertegenwoordiger. Maar ’s nachts deed ik de ronde met de kranten. Dat was uniek in de streek. We zorgden ervoor dat de mensen hun werkdag konden beginnen met de krant. 120 gazetten, elke dag. Toen ons derde kindje, Sander, geboren werd, kwam ik full-time in de winkel werken.” 

In die 40 jaar zal de winkel wel veranderd zijn? 

Wouter: “Ons assortiment verandert heel de tijd. Ook de winkel wordt vaak verbouwd op die manier blijven we ons steeds opnieuw uitvinden. Dat is ook nodig.” 

Guido: “De periode voor de opkomst van het internet was echt fantastisch. We verkochten schoolgerief, kerstversiering, gadgets. En dan spreken we nog niet over alle rages die er waren. De ene na de andere: Pokemonkaarten, Flippo’s, Didell, Kipling en ga zo maar verder. Al snel konden we een groter pand aankopen en dat was nodig. We waren enorm ambitieus. Twaalf jaar geleden begonnen we ook met de verkoop van belegde broodjes. Dat was een nieuwe mijlpaal voor de winkel.” 

Binnenkort word jij de eigenaar van de winkel Wouter, gaat er iets veranderen? 

Wouter: “Het is de bedoeling dat we de belegde broodjes verder gaan uitbouwen. Vroeger waren voor 90 procent een perswinkel en 10 procent belegde broodjes. Door de jaren heen is dat verschoven naar 30 procent perswinkel en 70 procent eetzaak. Ondertussen verkopen we ook hamburgers, poké bowls en pannenkoeken. In de toekomst zullen we nog meer inzetten op de verkoop van verse producten. We moeten wel aangezien de marges op de échte perswinkelproducten steeds dalen. Wat zeker blijft is de naam. Mijn ouders hebben ervoor gezorgd dat we een begrip zijn in de buurt, dus die naam wil ik behouden. Alleen moeten we de mensen duidelijk kunnen maken dat ze hier ook terecht kunnen voor lekker eten. Daar moeten we nog iets op vinden.” 

Dat betekent ook Guido, dat het voor jou en Godelieve bijna afgelopen is. Hoe kijk jij terug op die mooie periode? 

Guido: “We gaan het natuurlijk missen. Dit is ons levenswerk hé. We hebben hier fantastische momenten meegemaakt. Onze dochter Kirsten is ei zo na bevallen achter de toog. Sindsdien noemen we haar Miss Gazetje. Vooral de commerce ga ik heel hard missen. We hebben gevochten voor onze zaak. Ik herinner me de tijd dat Kipling enorm populair was. Wij wilden dat ook verkopen maar de leverancier stuurde onze wandelen. “Kipling hoort niet in een gazettenwinkel.” Ik ben die dag pas naar huis gegaan, na veel geroep en getier, met mijn bestelling. Daarnaast is de jackpot van Euromillions hier eens gevallen. Nadien heeft de winnaar de mazouttank gevuld van verschillende gezinnen die het moeilijk hadden. Dat is toch prachtig? Maar niets weegt op tegen de geboorte van onze kinderen natuurlijk.”  

En wat brengt de toekomst nu voor jullie? 

Guido: “Ik hoop hier nog vaak te mogen vertoeven in de winkel. En daarnaast natuurlijk genieten van de vrije tijd met Godelieve. Samen gezond oud worden en af en toe eens een reisje maken. En natuurlijk genieten van de tijd met onze zes kleinkinderen. We hopen dat hij een partner vindt die even gemotiveerd is als zijn mama. Dan gaan ze een gouden toekomst tegemoet.”