In deze driedelige reeks kijken we achter de schermen bij AMP. In dit eerste deel volgen we het traject van de krant en het magazine zodra het bij AMP binnenkomt en het enkele uren later opnieuw vertrekt richting de perswinkel. In het tweede deel gaan we kijken wat er gebeurt met de magazines en kranten die geretourneerd worden en tot slot kijken we naar de diversificatie. 

Wie een krant of magazine koopt in een perswinkel, beseft niet welke weg die al heeft afgelegd. Zo een 240-tal mensen zijn bij AMP dag en nacht in de weer om ervoor te zorgen dat de krant voor dag en dauw in de perswinkel ligt zodat de lezer het nieuws van de dag kan lezen bij zijn ontbijt. Overdag verwerken een 100-tal mensen de magazines, de nachtploeg is in de weer voor het verdelen van de kranten. Kortom, een bedrijvigheid van 24 uur op 24. We nemen een kijkje binnen het verdeelcentrum van AMP in Asse.  

Als je AMP binnenkomt zal je zien dat het magazijn opgedeeld is in verschillende zones. Misschien wel het best te vergelijken met een luchthaven. De weg die jouw koffer aflegt van aan de check-in tot in de buik van het vliegtuig, is ook de weg die een magazine aflegt. Zo heb je de Nationale Receptie waar alle magazines die geleverd worden gemeten en gewogen worden. Vervolgens gaan ze naar de Pick&Pack waar ze getrieerd worden per winkelpunt om vervolgens naar de Expeditie zone gebracht te worden, klaar om in te laden in de vrachtwagens. 

Elke dag leveren ongeveer twintig vrachtwagens magazines en kranten aan de AMP-site in Asse. Die levering is een heus huzarenstuk. “Elke unieke titel wordt er elke keer gewogen en gemeten en ingegeven in de computer. Eén persoon houdt zich hier elke dag opnieuw mee bezig”, vertelt site manager Patrick Ballestero.  

“Dat is een controlemechanisme dat ervoor zorgt dat we bij het inpakken van de bakken op basis van het gewicht, afmetingen, coverfoto en barcode kunnen controleren of er zich een fout heeft voorgedaan. Zo zien onze mensen en machines op basis van het gewicht van de box of te veel of te weinig exemplaren zijn ingepakt.” Is het systeem foutloos? “Neen natuurlijk niet. We werken nog altijd met mensen en mensen kunnen fouten maken. Maar we doen er natuurlijk alles aan om geen fouten te maken. De systemen van AMP werken met algoritmes die fouten zo eruit kunnen halen.” 

Elke dag passeren hier zo een 200 tot 300 unieke titels die allemaal handmatig worden gewogen en gemeten. “We meten de magazines ook om te weten hoeveel er in een bak kunnen. Elke bak heeft een maximumgewicht, dus het is belangrijk dat we dat correct ingeven”, aldus Patrick. Nadien wordt van elk magazine ook een foto genomen, voor- en achterkant. “Die foto’s komen ook op Distriweb. In de nabije toekomst willen we dat systeem nog verder uitbreiden zodat de winkelpunten die foto’s sneller te zien krijgen van nog meer titels.” 

Elk magazine heeft zijn vaste plek wat ervoor zorgt dat alles vlot verloopt. “Onze mensen werken hier vaak al jaren en dat zorgt ervoor dat ze goed op elkaar ingespeeld zijn. Iedereen weet ook wat van hem of haar verwacht wordt waardoor het werk vlot verloopt. Dat moet ook want elke dag hebben we een nieuwe deadline. Het mag gisteren dan wel allemaal heel vlot verlopen zijn, vandaag moeten we opnieuw hetzelfde presteren”, weet Patrick.  

Aan de hand van kleine schermpjes weten de inpakkers hoeveel titels ze van een magazine moeten nemen per winkelpunt. “Hier komt het controlesysteem terug”, toont Patrick. “De titels worden van de hoop gehaald en op de weegschaal gezet. Die weegschaal weet perfect hoeveel het pakketje magazines mag wegen. Wordt er afgeweken van dat gewicht, dat krijgt de inpakker een foutmelding en weet hij dat er of te veel magazines genomen zijn, of te weinig.” In dat geval wordt de bak automatisch aan de kant gezet voor een handmatige controle.  

Nadien worden de bakken met behulp van een grote robotarm op paletten gezet. “Die bakken wegen tot 15 kilo. Je kan niet verwachten van jouw mensen dat zij dat zomaar elke dag opnieuw tillen. Dankzij deze robotarmen zorgen we voor voldoende ergonomie en proberen we het werk van onze mensen te vergemakkelijken”, aldus Patrick.

Van hieruit vertrekken de paletten met de boxen richting de expeditie zone. Een grote open ruimte met parkeerstrepen op de vloer die aangeven waar de volle paletten gezet moeten worden. Elke rij staat voor een regio waar de boxen geleverd moeten worden. “Het is niet zo dat we per palet één winkelpunt bedienen. De boxen worden gesorteerd volgens regio maar elke nummer op die box staat wel symbool voor een winkelpunt”, weet Patrick. Dit is de eindhalte van de magazines én de kranten. Overdag is het vaak stilte voor de storm maar ’s avonds kan het er ongelofelijk druk worden eens alle magazines verdeeld zijn in de boxen.  

De kranten zijn een apart verhaal. Mogelijks nog spannender dan dat van de magazines. Want terwijl er voor de magazines een werkdag tijd is om alles gesorteerd te krijgen, is dat voor kranten hooguit enkele uren. “Dat is elke nacht een ongelofelijke rush om ervoor te zorgen dat alle kranten hier op tijd kunnen vertrekken naar de winkelpunten”, vertelt Patrick. “Kranten voor de bedeling van Brussel en omstreken worden hier geleverd vanaf 1u ’s ochtends. Als er echter belangrijke nieuwsfeiten zijn, een late voetbalmatch bijvoorbeeld, of verkiezingsuitslagen, dan kunnen de leveringen tot 4u30 binnenlopen. Zo willen kranten nog graag de uitslag van verkiezingen meepikken. Dan sluiten kranten later waardoor ze later naar de drukkerij kunnen en nog later bij ons toekomen. Maar wij willen er wel voor zorgen dat al die kranten op tijd in de perswinkel ligt.” 

Het verdelen van de kranten gebeurt allemaal in de AERO-zone. “We hebben met tien medewerkers hooguit een drie tot vier uur tijd om de 40.000 exemplaren correct in zendingen te verdelen voor de verkooppunten in en rond Brussel. Ook hier zijn dat mensen met heel wat ervaring waardoor zij perfect weten wat ze doen. Maar ook hier, het zijn maar mensen en dus gebeurt het weleens dat er een foutje gebeurt maar dat ondervangen we door onze systemen en wakend oog van de teammanagers.” 

Alle producten, hoe groot klein of divers ook, worden automatisch getrackt met unieke barcodes, van het verdeelcentrum tot het verkooppunt. Daardoor kunnen we steeds nagaan wat waar geleverd is.  

Het nachtteam bestaat uit een ploeg van dertig mensen, tien van hen houdt zich bezig met het sorteren van de kranten per winkelpunt. Dat gebeurt op een groot rond rad dat verticaal staat en dat bestaat uit verschillende etages. Elk schap staat voor een winkelpunt en een klein schermpje zegt hoeveel exemplaren nodig zijn en per rad kunnen tachtig winkels afgerond worden. Hoelang het duurt om tachtig winkels klaar te maken, hangt af van dag tot dag maar als je weet dat er 220.000 kranten verdeeld moeten worden over enkele uren tijd, dan weet je ook dat het tempo erin gehouden moet worden.  

Als de kranten verdeeld zijn, gaan ze in de grijze boxen en worden ze, net als de magazines, naar de Expeditie zone gebracht. Op dat moment staan de magazines al klaar. Daarna wordt alles in vrachtwagens geladen om ze naar de winkelpunten te brengen. De laatste fase in het gigantische proces. Maar tijd om uit te blazen is er niet. Als de nachtploeg om 6 uur huiswaarts keert, staat de ochtendploeg alweer klaar om het hele proces opnieuw uit te voeren. En zo gaat het elke keer opnieuw.